Om te beginnen wil ik eerst even zeggen dat ik tietje veel geluk heb gehad! Ik heb weinig (langdurige) pijn gehad en had praktisch in een handomdraai de juiste diagnose.

Op mijn 15e werd ik dan eindelijk ongesteld. Yes! Kon ik ook lekker zeiken over pijn. Om de boel goed te kunnen controleren ging ik direct aan de pil, wel zo fijn om zelf te bepalen wanneer je menstrueert of niet. Ik had tijdens de menstruaties nergens last van.

Na 11 jaar pilgebruik vond ik het welletjes en stopte ik ermee. Ik vond het ook wel fijn om alvast te 'ontpillen' voor een toekomstige zwangerschap. Pas na 2 a 2,5 jaar begon de pijn. Hevige onverklaarbare pijnen rond de eerste menstruatiedagen. Ik bezocht de huisarts en deze wilde een soa test doen. Uit de test kwam niets, wel bleven mijn klachten aanhouden. Ik had niet elke maand hevige pijnen, maar als ze er waren, was het pijnlijker dan de keer daarvoor. Dus ik besloot opnieuw naar huisarts te gaan. De dienstdoende huisarts dacht aan Endometriose en verwees mij door naar de experts in Den Haag.

Een dienstdoende huisarts moest aan Endometriose denken en verwees mij door naar de experts in Den Haag. Binnen enkele maanden kon ik terecht en kreeg ik daar de diagnose 'Diep infiltrerende Endometriose'. De wereld zakte onder mijn voeten vandaan. Kan ik nog wel kinderen krijgen?! Een paar maanden later ging ik onder het mes en werden alle cystes en verklevingen verwijderd en losgemaakt. In dec '19 startte we met oefenen; het vervullen van onze kinderwens. Na 5 maanden was het raak. Helaas kreeg ik een miskraam met 9 weken van een eeneiige tweeling. Na herstel van de miskraam en groen licht van het ziekenhuis, werd ik na 2 maanden opnieuw zwanger! Wat fijn dat ik toch vruchtbaar ben! Verdrietig genoeg werd ook dit na 10w zwangerschap een miskraam. Ik herstelde en na opnieuw groen licht van de gynaecoloog, was ik na 2 maanden opnieuw zwanger!

Ondertussen ben ik bijna 15w zwanger en zou ik dol graag met mijn enorme buik en bijhorende littekens van de OK's in de verf schieten! Ik zie het als een stukje acceptatie van een ouder wordend lijf met haar imperfecties, gebreken en littekens + de viering van leven dat groeit in mijn buik.